νεοκαντιανισμός

ο

(φιλοσ.) κατεύθυνση τής σύγχρονης φιλοσοφίας που αναπτύχθηκε στα τέλη τού 19ου και στις αρχές τού 20ού αιώνα και η οποία, βασισμένη στις θέσεις τού Καντ, επιδίωξε να αφομοιώσει τα νέα επιτεύγματα τών επιστημών και συνέβαλε κυρίως στην ανάπτυξη τής επιστημολογίας και τής φιλοσοφίας τού πολιτισμού, καθώς και στη δημιουργία τής αξιολογίας ως αυτόνομου επιστημονικού κλάδου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Δάνεια λ., πρβλ. αγγλ. neokantianism (< νε[ο]- + καντιανισμός)].